Το αλουμίνιο είναι γνωστό για τα πολυάριθμα πλεονεκτήματά του, συμπεριλαμβανομένης της ελαφρότητας, της ανθεκτικότητας και της εύκολης μηχανικής επεξεργασίας του. Όμως, ακόμη και με αυτά τα πλεονεκτήματα, οι κατασκευαστές που σκέφτονται να χρησιμοποιήσουν το μέταλλο αλουμινίου για διάφορες εφαρμογές πρέπει να αναρωτηθούν αν είναι επιρρεπές στη σκουριά όπως μερικά από τα άλλα, εξίσου δημοφιλή μέταλλα, όπως ο χάλυβας και ο σίδηρος.

Η ανησυχία αυτή είναι λογική, δεδομένου ότι η σκουριά μπορεί να καταστρέψει το φινίρισμα και με την πάροδο του χρόνου να αποδυναμώσει τη δομή του μετάλλου.

Η απάντηση είναι ότι το αλουμίνιο δεν σκουριάζει. Όμως, είναι επίσης σημαντικό να σημειωθεί ότι το αλουμίνιο στην καθαρή του μορφή, είναι ένα μέταλλο υψηλής αντίδρασης. Τεχνικά, το καθαρό αλουμίνιο διαλύεται όταν εκτίθεται στο νερό, αλλά η δραστική του φύση θα μπορούσε επίσης να είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημά του.

Όταν εκτίθεται στον αέρα, το νερό ή το έδαφος, το αλουμίνιο αντιδρά με το οξυγόνο για να σχηματίσει ένα λεπτό στρώμα οξειδίου του αλουμινίου που συνδέεται χημικά με την επιφάνεια του μετάλλου. Το τρίχωμα χαρακτηρίζεται από λευκό πουδρένιο ή θαμπό γκρι φινίρισμα.

Το στρώμα του οξειδίου του αλουμινίου που σχηματίζεται σκληραίνει στην επιφάνεια και σε αντίθεση με τη σκουριά, δεν ξεφλουδίζει. Διατηρεί το μέταλλο απαλλαγμένο από διάβρωση εκτός αν αφαιρεθεί το στρώμα οξειδίου του αλουμινίου.

Παρ’ ότι το αλουμίνιο δεν σκουριάζει, διαβρώνεται. Η επίστρωση οξειδίου του αλουμινίου είναι εξαιρετικά ανθεκτική και ανανεώνεται αν καταστραφεί, διατηρώντας το μέταλλο σχετικά ασφαλές από τη διάβρωση. Ωστόσο, ορισμένοι παράγοντες μπορούν να προκαλέσουν αστάθεια στην επίστρωση, εκθέτοντας έτσι το μέταλλο. Ο πιο κοινός τύπος διάβρωσης στο αλουμίνιο είναι η γαλβανική διάβρωση. Συμβαίνει όταν το αλουμίνιο έρχεται σε επαφή με άλλα μέταλλα.

Ο γαλβανισμός συμβαίνει όταν διαφορετικοί τύποι μετάλλου τοποθετούνται με τρόπο που σχηματίζει ένα ηλεκτρικό κύκλωμα. Σε αυτή τη διάταξη, το ένα μέταλλο γίνεται ισχυρότερο ενώ το άλλο ασθενέστερο. Λόγω της εξαιρετικά αντιδραστικής φύσης του, το αλουμίνιο καταλήγει πάντα να γίνεται το ασθενέστερο μέταλλο, εξ ου και η διάβρωση.

Η διάβρωση του αλουμινίου μπορεί επίσης να συμβεί λόγω ακραίων επιπέδων pH. Τα υψηλά επίπεδα pH μπορούν να διασπάσουν την επίστρωση οξειδίου του αλουμινίου. Σε αυτή την περίπτωση, το τρίχωμα σπάει πιο γρήγορα από ό,τι μπορεί να επισκευαστεί μόνο του. Για να αποφευχθεί η διάβρωση, το ακατέργαστο αλουμίνιο θα πρέπει να χρησιμοποιείται σε περιοχές με pH μεταξύ 4,5 και 8,5.

Παρόλο που το αλουμίνιο έχει ένα εντυπωσιακό σύνολο χαρακτηριστικών, όπως κάθε άλλο μέταλλο λειτουργεί καλύτερα σε ένα προσεκτικά επιλεγμένο περιβάλλον που το βοηθά να λειτουργεί όσο το δυνατόν καλύτερα. Δεν σκουριάζει αλλά κινδυνεύει από διάβρωση αν το μέταλλο δεν χρησιμοποιηθεί στο σωστό πλαίσιο.

Συνήθως, δεν πρέπει να χρησιμοποιείτε αλουμίνιο σε περιοχές με χαμηλό ή πολύ υψηλό pH. Αυτό δίνει στην επίστρωση οξειδίου αρκετό χρόνο για να αναγεννηθεί σε περίπτωση τριβής ή οποιασδήποτε άλλης μηχανικής βλάβης.